PATRON SZKOŁY PODSTAWOWEJ I GIMNAZJUM W DĘBOWEJ KŁODZIE
ARMIA KRAJOWA
Armia Krajowa (AK) – zakonspirowana siła zbrojna polskiego podziemia w czasach II wojny światowej, działająca pod okupacją niemiecką i radziecką na obszarze państwa polskiego w granicach sprzed 1 września 1939 oraz poza nimi. Była najsilniejszą i najlepiej zorganizowaną armią podziemną z działających w tamtym czasie w Europie.
Głównym jej zadaniem było prowadzenie oporu zbrojnego przeciwko okupantowi hitlerowskiemu i przygotowanie mającego wybuchnąć w sposobnej chwili ogólnokrajowego powstania.
Składała się z siedmiu oddziałów: Organizacyjnego, Informacyjno-Wywiadowczego, Operacyjno-Szkoleniowego, Kwatermistrzostwa, Łączności, Biura Informacji i Propagandy oraz Finansowego, miała też własnych duszpasterzy.
W momencie maksymalnej zdolności bojowej (lato 1943) siły AK liczyły ok. 380 tys. osób, w tym 10 tys. oficerów. Kadrę oficerską sprzed wojny uzupełniano absolwentami tajnych kursów.
AK zaopatrywała się w sprzęt na drodze akcji bojowych (wyposażenie niemieckie), alianckich zrzutów oraz własnej produkcji.
Straty w walce: około 100 tys. poległych, 50 tys. wywiezionych do ZSRR i uwięzionych. Po zakończeniu wojny część akowców odmówiła dokonania demobilizacji i kontynuowała walkę w ramach Delegatury Sił Zbrojnych, Ruchu Oporu Armii Krajowej, Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, Konspiracyjnego Wojska Polskiego, Narodowej Organizacji Wojskowej, Narodowych Sił Zbrojnych, Wielkopolskiej Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Warta" i innych. Masowe ich prześladowania trwały przez cały okres stalinowski.
Funkcjonujące na terenie okupowanej Polski państwo podziemne stanowiło niespotykane zjawisko w dziejach Europy lat II wojny światowej. Naczelnym zadaniem Armii Krajowej była samoobrona Polaków oraz walka o niepodległość, w tym przygotowanie powszechnego powstania przeciwko okupantowi niemieckiemu.
Armia Krajowa bezpośrednio polegała Naczelnemu Wodzowi i Premierowi Rządu Polskiego na Uchodźstwie w Londynie i miała silne poparcie w społeczeństwie. Armia ta bowiem wyrastała ze społeczeństwa polskiego, z jego tradycji walk o niepodległość. Wpisała się w nurt niepodległościowych walk i powstań narodowych, w których przelana krew Polaków stała się dla następnych pokoleń zobowiązaniem do podejmowania w różnych formach i w innych okolicznościach starań o odzyskanie i pielęgnowanie wolności narodu i państwa.
Aż do 1956 roku żołnierze AK byli prześladowani, aresztowani i skazywani na kary więzienia i kary śmierci. Pozbawieni pracy musieli się ukrywać.
Dzisiaj z całą pewnością możemy powiedzieć, że marzenia tysięcy żołnierzy Armii Krajowej o odbudowie niepodległego państwa polskiego ziściły się. Ofiara krwi nie była zatem daremna. Wobec świata i własnej historii naród polski zamanifestował wolę niepodległości i suwerenności. Dziś każdy Polak – młody czy stary wie kim byli bojownicy Armii Krajowej, jakie mają zasługi w walce o wolną Polskę i jakie jest ich miejsce w historii. To oni we wrześniu 1939 roku podjęli walkę z okupantami zza wschodniej i zachodniej granicy, oni oddali życie w Katyniu w rosyjskich łagrach i w niemieckich obozach koncentracyjnych. Oni – po czwartym rozbiorze naszego kraju- walczyli na wszystkich frontach II wojny światowej, a w podziemiu organizowali nie tylko akcje dywersyjne ale cały aparat państwa podziemnego tak, by Polska nie zginęła. Wierni swoim ideałom i oddani niepodległości naszego kraju, żołnierze Armii Krajowej byli katowani w stalinowskich więzieniach, skazywani w spektakularnych procesach na śmierć lub co najmniej długoletnie więzienia.
Dziś, pozostała ich garstka. Pamięć o nich zaciera się w codziennym zabieganiu i dążeniu do własnych celów. A przecież w dzisiejszych czasach gdy tak wiele mówi się o obawie przed utratą tożsamości narodowej, własnej historii, to żołnierze Armii Krajowej powinni być stawiani za przykład tych, co nigdy nie zapomnieli o swojej Ojczyźnie i jej dziedzictwie.